Chemik, wynalazca i przedsiębiorca dr Otto Hoffmann
Doktor Otto Hoffmann urodził się w 1854 roku, jako Carl Franz Otto Hoffmann w miejscowości Eisdorf u podnóża Harz. Jego ojciec był burmistrzem w miasteczku, na rodzinę zarabiał jednak jako rolnik. W wieku 10 lat przeprowadził sie z rodzicami do Halle, gdzie po śmierci ojca zamieszkał w Mimo nienajlepszej sytuacji materialnej rozpoczął studia w Berlinie i w Lipsku. W Wurzburgu w roku 1878 obronił doktorat. Jako doktorant i samodzielnie pracujący chemik „prowadził badania nad odziaływaniem cynku i jodanu na acetylooctan etylu“.
Zanim w roku 1891 w USA poznał dentystę Roberta Richtera, ewoluoowa jako samodzielnie pracujący chemik nad barwnikami rozpuszczalnymi w wodzie (używała ich dzisiejesza firma BASF), co doprowadziło w efekcie do ich opatentowania.
Richter poszukiwał wówczas chemika, który mógłby wynaleźć cement dentystyczny, taki jak wynaleziony przez Rostaing de Rostagni, który to jednak swoją rezepturę zabrał do grobu.
Hoffmann zafascynowany tym pomysłem, w krótkim czasie stworzył formułę pierwszego, niezawodnego cementu dentystycznego: cementu cynkowo-fosforanowego. Nie tylko wzorowanego na Rostaingsche Dentinagene, lecz unowocześnionego. Ten przełomowy wynalazek został wkrótce opatentowany.
Już w lutym 1892 roku miały miejsce pierwsze dostawy tego nowego produktu stomatologicznego, rozpoczynając tym samym ponad stuletnią historię sukcesu, który trwa do dzisiaj. Zapotrzebowanie na ten produkt było tak duże, że firma w krótkim czasie osiągnęła status światowego lidera, jak również monopolisty.
Począwszy od tych sukcesów cement cynkowo-fosforanowy jest do dnia dzisiejszego nierozerwalnie związany ze stomatologią, nie straciwszy na aktualności i znaczeniu, gdyż jako jeden z niewielu produktów jest nieprzerwanie stosowany przez lekarzy stomatologów. Cement noszący imię Wynalazcy: Hoffmann´s .
Kosmopolita, znawca sztuki, głowa rodziny
Lecz nie tylko chemia i prace nad nowymi produktami dla stomatologii zajmowały doktora Hoffmanna. Uwielbiał podróże, muzykę i sztukę. Odwiedził wystawę światową w Paryżu w roku 1903, odbył wyprawę statkiem Augusta Viktoria na Spitzbergen. Był również miłośnikiem podróżowania balonem.
Jako członek Klubu Balonowego odbywał wiele lotów balonem, w tym również nad Alpami.
W 1904 roku, podczas jednego z bali, organizowanych przez berlińskie stowarzyszenie alpejskie, Otto Hoffmann poznaje swoja wielką miłość, 28 lat młodszą Lucie Steeger. Ślub kościelny (BerlinerDom) ma miejsce kilka miesiecy później w dopiero co poświęconej. W przeciągu kolejnych kilku lat na świat przychodzi trójka dzieci: Helmut (1906), Ingeborg (1909) i Dietbert (1916) Jako mecenas sztuki, Otto Hoffmann wspierał artystów i kolekcjonował ich dzieła. Wspólnie z synami odwiedzał wystawy twórców berlińskirgo nurtu secesji.
Miłość Otto Hoffmanna do sztuki obejmowała również muzykę, min. grę na pianinie. Ponad 3 godziny dziennie zajmowało mu granie na pianinie w specjalnie do tego przeznaczonym pokoju. Jego syn Dietbert wspominał, iż jako dziecko często siadał pod fortepianem i przysłuchiwał się grze ojca.
Jednak sens życiu Otto Hoffmanna nadawała praca chemika, której to poświęcił życie, będąc jej wiernym do końca swojego 83 letniego życia. Otto Hoffmann zmarł w roku 1938, a w jego ostatniej drodze na cmentarz leśny w berlińskiej dzielnicy Dahlem towarzyszyły mu tłumy przyjaciół i współpracowników.