
Uitvinder van het fosfaat cement
Otto Hoffmann werd geboren in een dorp aan de voet van de Harz in het jaar 1854. Hij groeit op onder eenvoudige levensomstandigheden, studeert scheikunde in Berlijn en Leipzig en promoveert in 1878 in Würzburg. Als zelfstandig chemicus ontwikkelt hij in zijn laboratorium in Berlijn een reeks producten die hij deels laat patenteren. In 1892 slaagt hem dan zijn duurzaamste ontdekking: zinkfosfaat cement.
De baanbrekende gebeurtenissen tijdens de industriële revolutie gaven in de medische en tandheelkundige sector een belangrijk impuls voor snelle verdere ontwikkelingen. Hierdoor was er toenemend vraag naar professionele oplossingen voor de tandheelkundige zorg.
Vanaf midden jaren 50 van de 19e eeuw begon een koortsachtige zoektocht naar het passende materiaal voor vullingen. Echt geschikt voor gebruik was pas het ‘Cäment’ wat door de koninklijke lijftandarts Augustin Rostaing uit Dresden aanbevolen en door zijn zoon, de chemicus Charles Sylvester Rostaing, geproduceerd werd.
Toen vader en zoon Rostaing kort na elkaar stierven, namen ze het productiegeheim mee het graf in.
Hoewel men de samenstelling van de chemische substantie al kende, namelijk zinkoxide en fosforzuur, was het voor een individuele tandarts onmogelijk om het middel te produceren, omdat hiervoor een hoogoven nodig was.
Het lukte pas de chemicus Otto Hoffmann het principe van de Rostain verzegeling te gebruiken om een kwalitatief hoogwaardig tandheelkundig cement te ontwikkelen. Hij had talrijke experimenten nodig om een product te kunnen maken wat ook voor een voordelige prijs en op grote schaal kon worden geproduceerd.
Zijn werk als pionier in de tandheelkundige industrie leeft tot heden voort. En dat niet in de laatste plaats vanwege zijn naam op onze producten: Hoffmann’s.

Wereldburger, kunstliefhebber, baarddrager
Otto Hoffmann ging graag op reis. 1900 bezoekt hij bijvoorbeeld de wereldtentoonstelling in Parijs en in 1903 gaat hij op studiereis naar Spitsbergen. Als lid van de Berliner Verein für die Luftschiffahrt (Berlijnse Vereniging voor luchtvaart) neemt hij deel aan ballonvaarten, en hij maakt ook graag bergtochten naar de hoogste toppen van de Alpen.

Otto Hoffmanns passie voor de kunst heeft ook een muzikale kant: hij speelt namelijk dagelijks drie uur piano. Maar het is toch zijn werk als chemicus waar Otto Hoffmann zijn levenskracht vandaan weet te halen. Hij oefent zijn beroep uit tot zijn 83e levensjaar.